Kolejną wycieczkę wyznacza dla nas literatura i muzyka, bo zaczynamy w domu u Edwarda Stachury, a kończymy u Marii Wodzińskiej.
Zatrzymujemy się na przystanku PKS Wygoda i idziemy w kierunku Łazieńca. To tutaj swoje dzieciństwo spędził młody poeta, tutaj powstało wiele z jego wierszy, a później, już po wyjeździe, często tu powracał. Na tablicy informacyjnej, stojącej przy ul. Edwarda Stachury, zapisano jego biogram z cytatem "(...) dla wszystkich starczy miejsca pod wielkim dachem nieba (...)". Natchnieni poezją, rozsiadamy się w gościnnych progach, których użyczają nam gospodarze domu, by wesoło zrymować "w końcu jemy śniadano u Stachury na ganku" (twórczość własna).
Sam poeta napisał tutaj m.in. "Piosenkę dla Potęgowej":
"U Potęgowej zatem zagościlim;
Kwaterę tam czasowo ustalilim;
W polu robilim, z boru drwa nosilim;
Jak stara matka i dwóch synów żylim.
(...) I inni, co pomarli i co zginą z nami:
Bracia, kamraci, kumple i kompani.
Spotka tam w raju nas się kupa luda!
Hej, od tupania zadudni niebieska tancbuda!"
Kierujemy się do Aleksandrowa Kujawskiego. Wchodzimy od strony cmentarza prawosławnego, utworzonego w 1877 r. Tutaj chowano prawosławnych Rosjan, a także wyznawców innych wyznań i narodowości, mieszkańców Aleksandrowa Kujawskiego. Ostatni pochówek miał miejsce w 1963 r. Obecnie to miejsce zaniedbane.
Kontynuujemy zwiedzanie Aleksandrowa. Przechodzimy w okolice Dworca Kolejowego, który aktualnie jest w generalnym remoncie. Wzdłuż dworca ciągnie się też park rekreacyjny. Natrafiamy na Kolegium Kujawskie Salezjanów, z figurą Św. Jana Bosko, autora wielu cennych myśli, np.
"Być radosnym, dobrze czynić i wróblom pozwolić ćwierkać - to najlepsza filozofia"
Przechodzimy obok Kościoła parafialnego pw. Przemienienia Pańskiego. Jest msza, a z głośników słychać pieśń, wykonywaną przez młodzież. Takie momenty, połączenie pięknych widoków, z piękną pieśnią, sprawiają, że wspomnienia stają się jeszcze cenniejsze, nabierają dodatkowego wymiaru.
Dalej przechodzimy obok Pomnika Lotników Polskich. To m.in. dzięki pamięci o bohaterskich zdobywcach przestworzy Aleksandrów Kujawski otrzymał tytuł "Miasta Pamięci Narodowej". Pomnik znajduje się w pobliżu budynku Poczty Polskiej z przełomu XIX i XX w.
Dochodzimy do Pałacu Trojanowskich, eklektycznego w stylu, stanowiącego architektoniczną perełkę Aleksandrowa. Na co dzień mieści się tutaj szkoła. Pałac otoczony jest parkiem, z licznymi pomnikami przyrody.
Na granicy Aleksandrowa natrafiamy na Ukraiński Cmentarz Wojskowy. To ważne miejsce na trasie naszej wędrówki, szczególnie symboliczne dla każdego, komu bliski jest los Ukrainy i jej mieszkańców. Ci ukraińscy żołnierze - emigranci, walczyli bowiem o wolność, podobnie jak polscy żołnierze. My wolność odzyskaliśmy, oni - walczą dalej. Żołnierze byli osadzeni w Obozie Internowania, gdzie zmarli. Na tablicy z czerwonego piaskowca widnieje napis po ukraińsku:
"Chaj woroh znaje, szczo kozaćka syła
szcze ne wmerła pid jarmom tyrana
szczo kożna stepowa mohyła
ce wiczna niepimszczena rana"
co znaczy: "Niechaj wróg wie, że kozacka siła jeszcze nie umarła pod jarzmem tyrana, że każda stepowa mogiła to wieczna, niepomszczona rana" (tł. Emilian Wiszka).
Opuszczamy Aleksandrów i przyspieszamy kroku, by dotrzeć jak najszybciej do Służewa, skąd mamy transport powrotny. Jeszcze rzut oka na Kościół św. Jana Chrzciciela w stylu gotycko - renesansowym i przejście parkiem krajobrazowym wzdłuż niewielkiego jeziora.
Właścicielem majątku Służewo był ojciec Marii Wodzińskiej. Tutaj się urodziła muza Chopina i Słowackiego, tutaj też powracała z zagranicznych wojaży.
I na tym nasza wędrówka by się zakończyła, gdyby kierowca autobusu się zatrzymał. Niestety, okazało się, że ktoś poprzestawiał tablice przystankowe, a autobus po prostu obok nas przejechał, choć na pewno nas zauważył (byliśmy kilkuosobową grupą).
Tym samym musieliśmy wrócić do Aleksandrowa i stamtąd łapać pociąg do Torunia. Wróciliśmy spóźnieni, ale za to z uchwyconym aparatem kolejnym miejscem pamięci, tym razem poświęconym Konstytucji 3 Maja.
STRONY INTERNETOWE, KTÓRE WARTO ODWIEDZIĆ:
